انّ الّذین یتلون كتاب الله و اقاموا الصّلوه و انفقوا ممّا رزقناهم سرّاً و علانیهً

یرجون تجارهً لن تبور.

كسانی كه كتاب الهی را تلاوت می‌كنند و نماز را برپا می‌دارند

و از آنچه به آنها روزی داده‌ایم پنهان و آشكار انفاق می‌كنند.

تجارت پر سودی را امید دارند كه نابودی و كساد در آن نیست.« فاطر ، 29»

از آنجا كه در آیات گذشته به مقام خوف و خشیّت عالمان اشاره شده بود.

در آیه مورد بحث به مقام امید و رجا آنها اشاره می‌كند چرا كه گفتیم:

تنها به وسیله‌ دو بال است كه انسان می‌تواند به اوج آسمان سعادت پرواز كنند،

و مسیر تكامل را طی نماید،‌نخست می‌فرماید:

1ـ كسانی كه كتاب الهی را تلاوت می‌كنند.

2ـ و نماز را برپا می‌دارند و از آنچه به آنها روزی داده‌ایم

در پنهان و آشكار انفاق می‌كنند.

عملی كه از یك سو انسان را به خدا پیوند دهد مظهر آن نماز است.

با توجّه به آنچه در این آیه و آیه پیشین آمد.

چنین نتیجه می‌گیریم كه علمای راستین دارای این صفاتند.

از نظر روحی قلبشان مملوّ از خشیّت و ترس آمیخته با عظمت خداست.

از نظر گفتار زبانشان به تلاوت آیات خدا مشغول است.

از نظر عمل روحی و جسمی نماز می‌خوانند و او را عبادت می‌كنند.

از نظر عمل مالی از آنچه دارند در آشكار و پنهان انفاق می‌نمایند.

آنها كه نماز را برپا می‌دارند و انفاق در راه خدا می‌كنند،

امید و علاقه به سرای دیگر دارند،

چرا كه نیكی ها را قبل از خود فرستاده‌اند و مایلند به آن ملحق شوند.[1]

تلاوت كتاب به معنای خواندن قرآن است، كه خدای سبحان آن را ستوده.

و اقامه نماز به معنای برپا داشتن آن و محافظت در ترك نشدن آن است.[2]

در آیه بعد آمده كه آنها این اعمال صالح را انجام می‌دهند،

خداوند هم اجر و پاداش كامل به آنها دهد.

و از فضلش بر آنها می‌افزاید كه او آمرزنده و شكور است.

آنها كه كتاب خدا را تلاوت می‌كنند و نماز را به استمرار انجام می‌دهند هر چه انجام می‌دهند

به این منظورمی‌كنندكه خدا پاداش هایشان را به طور كامل بدهد

و چیزی از ثواب اعمال از ایشان فوت نشود.[3]

ـ خداوند پاداش نمازگزاران را هم در این دنیا و هم در آن دنیا می‌دهد.

[1] . نمونه، ج 18، ص 252.

[2] المیزان ج 17 ـ 66

[3] المیزان، ج 17 ـ 67.