دین بدون نماز

روز به روز حلقه فشار و شکنجه را بر او تنگ تر می نمودند. 

خصوصاً که حامیان خود را از دست داده بود و این ماجرا، جسارت دشمنان را دو چندان کرده بود.

هر روز با دیدن و شنیدن مناظر رقت بار شکنجه، طاقتش کمتر می شد، اما مأمور به صبر بود.

مقدمات هجرت به شهر یثرب را فراهم دید، تصمیم خود را گرفت.

دستور داد هر کس تحمل آزار مشرکان را ندارد به سمت یثرب حرکت کند.

کم کم همه مسلمانان هجرت کردند و در آن شهر به پیروزی‏های چشمگیری دست یافتند.

به همین دلیل، طالبان حق و جویندگان علم و معرفت، از گوشه‏ و کنار شهرها و روستاهای دور افتاده

به شهر یثرب که اکنون به احترام پیامبر، مدینه نامیده می شد، پناه آوردند.

بزرگان قبایل عرب یکی پس از دیگری به مدینه نزد رسول الله آمدند و اظهار کردند:

که «ما مسلمان می‏شویم به شرط این که: از نماز خواندن معاف باشیم.»

حضرت فرمود: 

«دینی که در آن نماز نباشد، خیری در آن نیست.

خداوند نماز را واجب کرد و در این وجوب رازهایی نهفته است.

اگر مردم بدون تکلیف رها ‏شوند، سرنوشتی جز سرنوشت گذشتگان خود، نخواهند داشت؛ 

زیرا در میان گذشتگان، انبیایی صاحب شریعت بودند که چه بسا به خاطر آیین خود، جنگ‏ها نمودند،

ولی به مرور زمان و در اثر کم توجهی مردم، آیین آنان به طور کلی از بین رفت. 

از این رو خداوند متعال اراده نمود که امت اسلام دچار چنین سرگذشتی نگردد،

پس واجب کرد، تا در پنج نوبت، نام پیامبر برده شود و نماز به یاد خداوند برپا گردد

تا مبادا یاد خدا و آیین پیامبر در چالش‏های زندگی گم شود، و از یاد رود.»

تفسیر نمونه، ج‏25، ص: ۴۲۹ ذیل آیه ۴۸ سوره مرسلات 

وَ إِذا قِیلَ لَهُمُ ارْکَعُوا لا یَرْکَعُونَ سوره مرسلات آیه ۴۸

و هنگامی که به آنها گفته شود رکوع کنید رکوع نمی‏کنند. 

لاخیر فی دین لیس فیه رکوع وسجود،

مجمع البیان: جلد ۱۰ صفحه211

بارالها!

به حق محمد و آل محمد (صلوات الله عليهم اجمعين) توفيق درك حقيقت نماز را به ما عطا بفرما.

آمین یا رب العالمین!

(وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلَاةِ وَإِيتَاء الزَّكَاةِ وَكَانُوا لَنَا عَابِدِينَ)

و آنان را امامانی قرار دادیم كه به فرمان ما، (مردم را) هدایت مى‏كردند؛ و انجام كارها ی ىنیك

و برپاداشتن نماز و اداى زكات را به آنها وحى كردیم ؛ و تنها ما راعبادت مى‏كردند. »

(سوره الانبیاء)

می دانیم که خدا سرچشمه همه خوبی ها و زیبایی هاست و ما انسان ها همواره به او نیازمندیم.

پروردگار متعال بدین جهت، همگان را به نماز سفارش می نماید.

تا از نعمت ها و رحمت بی پایان خود بهره مندشان سازد.

در حقیقت اولین وادارکننده به نماز ذات مقدس حق تعالی است که

پیامبران خود را برای اجرای نماز فرستاده

و آن بزرگواران همواره جامعه را به اقامه نماز سفارش می کردند.

منبع :

کتاب نماز عاشقان ، نوشته شیخ احمد صالحی منش

انتشارات پژواک اندیشه.

 وَاستَعِینُوا بِالصَّبرِ وَالصَّلَوةِ. از صبر و نماز یاری جویید.[1]

با استقامت و مهار هوس های درونی و توجه به پروردگار نیرو بگیرید.

در حدیث می خوانیم:

كه هرگاه حضرت محمد(صلّی الله علیه و آله و سلّم) و حضرت علی(علیه السّلام) گرفتار مشكلات می شدند به نماز می ایستادند.[2]

حضرت صادق(علیه السّلام) فرمودند

چه چیزی شما را مانع می شود كه هرگاه غمی از غم های دنیا بر شما وارد شود، وضو بسازید و داخل مسجد خود شده

(محلی كه نماز می خوانید) دو ركعت نماز بجای آورید و دعا نمایید تا خدا رفع غم فرماید،

آیا نشنیدید كه خدا فرمود: «وَاستَعِینُوا بِالصَّبرِ وَالصَّلَوة».

 منبع:

[1] سوره مباركه بقره، قسمتی از آیه 45.

[2] نكته های نابی از نماز، ص 49.

پیامبراکرم (ص) فرمودند:

آگاه باشید نماز سفره گسترده خدا در زمین است 

که خداوند آن را روزی پنج بار 

برای اهل رحمتش (افراد شایسته رحمت ) گوارا نموده است .

( مستدرک الوسایل ، ج 1، ص 170 )

تلك ایات الكتاب الحكیم هدیً و رحمهً للمحسنین الّذین یقیمون الصّلوه و یؤتون الزّكاه و هم بالاخره هم یوقنون.

 

این آیات كتاب حكیم است (آیاتی پر محتوا و استوار) مایه هدایت و رحمت برای نیكوكاران است.

 

همانها كه نماز را برپا می‌دارند، زكات را ادا می‌كنند، و به آخرت یقین دارند. « لقمان ، 2 ، 3 ، 4»

 

در این آیه سه وصف محسنین را بیان می‌‌كند:

 

آنها كسانی هستند كه نماز را برپا می‌دارند، زكات را ادا می‌‌كنند، و به آخرت یقین دارند.

 

پیوند آنها با خالق ازطریق نمازوبا خلق خدا از طریق زكات، قطعی است

 

و یقین آنها به دادگاه قیامت انگیزه‌ نیرومندی است برای پرهیز از گناه و برای انجام وظایف.[1]

 

آنگاه محسنین را توصیف و معرفی نموده به كسانی كه نماز می‌خوانند، و زكات می‌دهند،

 

كه دو ركن مهمّ عملند، و به كسانی كه دارای ایمان به آخرتند.

 

و معلوم است كه یقین به آخرت مستلزم یقین به توحید و رسالت و همه شرایط و مراحل تقوی نیز هست.[2]

 

[1]  تفسیر نمونه، ج 17، ص 11.

 

[2]  تفسیر المیزان، ج 16، ص 329.

 

انّ الّذین یتلون كتاب الله و اقاموا الصّلوه و انفقوا ممّا رزقناهم سرّاً و علانیهً

یرجون تجارهً لن تبور.

كسانی كه كتاب الهی را تلاوت می‌كنند و نماز را برپا می‌دارند

و از آنچه به آنها روزی داده‌ایم پنهان و آشكار انفاق می‌كنند.

تجارت پر سودی را امید دارند كه نابودی و كساد در آن نیست.« فاطر ، 29»

از آنجا كه در آیات گذشته به مقام خوف و خشیّت عالمان اشاره شده بود.

در آیه مورد بحث به مقام امید و رجا آنها اشاره می‌كند چرا كه گفتیم:

تنها به وسیله‌ دو بال است كه انسان می‌تواند به اوج آسمان سعادت پرواز كنند،

و مسیر تكامل را طی نماید،‌نخست می‌فرماید:

1ـ كسانی كه كتاب الهی را تلاوت می‌كنند.

2ـ و نماز را برپا می‌دارند و از آنچه به آنها روزی داده‌ایم

در پنهان و آشكار انفاق می‌كنند.

عملی كه از یك سو انسان را به خدا پیوند دهد مظهر آن نماز است.

با توجّه به آنچه در این آیه و آیه پیشین آمد.

چنین نتیجه می‌گیریم كه علمای راستین دارای این صفاتند.

از نظر روحی قلبشان مملوّ از خشیّت و ترس آمیخته با عظمت خداست.

از نظر گفتار زبانشان به تلاوت آیات خدا مشغول است.

از نظر عمل روحی و جسمی نماز می‌خوانند و او را عبادت می‌كنند.

از نظر عمل مالی از آنچه دارند در آشكار و پنهان انفاق می‌نمایند.

آنها كه نماز را برپا می‌دارند و انفاق در راه خدا می‌كنند،

امید و علاقه به سرای دیگر دارند،

چرا كه نیكی ها را قبل از خود فرستاده‌اند و مایلند به آن ملحق شوند.[1]

تلاوت كتاب به معنای خواندن قرآن است، كه خدای سبحان آن را ستوده.

و اقامه نماز به معنای برپا داشتن آن و محافظت در ترك نشدن آن است.[2]

در آیه بعد آمده كه آنها این اعمال صالح را انجام می‌دهند،

خداوند هم اجر و پاداش كامل به آنها دهد.

و از فضلش بر آنها می‌افزاید كه او آمرزنده و شكور است.

آنها كه كتاب خدا را تلاوت می‌كنند و نماز را به استمرار انجام می‌دهند هر چه انجام می‌دهند

به این منظورمی‌كنندكه خدا پاداش هایشان را به طور كامل بدهد

و چیزی از ثواب اعمال از ایشان فوت نشود.[3]

ـ خداوند پاداش نمازگزاران را هم در این دنیا و هم در آن دنیا می‌دهد.

[1] . نمونه، ج 18، ص 252.

[2] المیزان ج 17 ـ 66

[3] المیزان، ج 17 ـ 67.