همه فکرمیکنند ...

چون گرفتارند به خــــــــــــــدا نمی رسند

اما ... غا فل از اینکه چون به خـــــــــــدا

نمی رسند گرفتارند ..........

خداوند به سه طریق به دعا جواب می دهد...

او می گوید آری و آنچه می خواهی به تو می دهد

 وَاستَعِینُوا بِالصَّبرِ وَالصَّلَوةِ. از صبر و نماز یاری جویید.[1]

با استقامت و مهار هوس های درونی و توجه به پروردگار نیرو بگیرید.

در حدیث می خوانیم:

كه هرگاه حضرت محمد(صلّی الله علیه و آله و سلّم) و حضرت علی(علیه السّلام) گرفتار مشكلات می شدند به نماز می ایستادند.[2]

حضرت صادق(علیه السّلام) فرمودند

چه چیزی شما را مانع می شود كه هرگاه غمی از غم های دنیا بر شما وارد شود، وضو بسازید و داخل مسجد خود شده

(محلی كه نماز می خوانید) دو ركعت نماز بجای آورید و دعا نمایید تا خدا رفع غم فرماید،

آیا نشنیدید كه خدا فرمود: «وَاستَعِینُوا بِالصَّبرِ وَالصَّلَوة».

 منبع:

[1] سوره مباركه بقره، قسمتی از آیه 45.

[2] نكته های نابی از نماز، ص 49.

پیامبراکرم (ص) فرمودند:

آگاه باشید نماز سفره گسترده خدا در زمین است 

که خداوند آن را روزی پنج بار 

برای اهل رحمتش (افراد شایسته رحمت ) گوارا نموده است .

( مستدرک الوسایل ، ج 1، ص 170 )

تلك ایات الكتاب الحكیم هدیً و رحمهً للمحسنین الّذین یقیمون الصّلوه و یؤتون الزّكاه و هم بالاخره هم یوقنون.

 

این آیات كتاب حكیم است (آیاتی پر محتوا و استوار) مایه هدایت و رحمت برای نیكوكاران است.

 

همانها كه نماز را برپا می‌دارند، زكات را ادا می‌كنند، و به آخرت یقین دارند. « لقمان ، 2 ، 3 ، 4»

 

در این آیه سه وصف محسنین را بیان می‌‌كند:

 

آنها كسانی هستند كه نماز را برپا می‌دارند، زكات را ادا می‌‌كنند، و به آخرت یقین دارند.

 

پیوند آنها با خالق ازطریق نمازوبا خلق خدا از طریق زكات، قطعی است

 

و یقین آنها به دادگاه قیامت انگیزه‌ نیرومندی است برای پرهیز از گناه و برای انجام وظایف.[1]

 

آنگاه محسنین را توصیف و معرفی نموده به كسانی كه نماز می‌خوانند، و زكات می‌دهند،

 

كه دو ركن مهمّ عملند، و به كسانی كه دارای ایمان به آخرتند.

 

و معلوم است كه یقین به آخرت مستلزم یقین به توحید و رسالت و همه شرایط و مراحل تقوی نیز هست.[2]

 

[1]  تفسیر نمونه، ج 17، ص 11.

 

[2]  تفسیر المیزان، ج 16، ص 329.

 

داستان هاي از نماز

توبه‎ سر دسته‎ راهزنان

یكی از علماء از كربلا و نجف برمی گشت ولی در راه برگشت در اطراف كرمانشاه و همدان گرفتار دزدان شده و هر چه او و رفقایش داشتند، همه را سارقین غارت نمودند.

آن عالم می گوید : « من كتابی داشتم كه سالها با زحمت و مشقّت زیادی آن را نوشته بودم و چون خیلی مورد علاقه ام بود در سفر و حضر با من همراه بود، اتفاقاً كتاب یاد شده نیز به سرقت رفت، به ناچار به یكی از سارقین گفتم من كتابی در میان اموالم داشتم كه شما آن را به غارت برده اید و اگر ممكن است آن را به من برگردانید زیرا بدرد شما نمی خورد».