امام صادق (ع) اين چنين نماز خواند

  حماد بن عیسی گفت : در محضر امام صادق علیه السّلام بودم،

به من فرمود: آیا می توانی نماز را خوب بخوانی ؟

عرض کردم : چگونه نمی توانم و حال آنکه کتاب حریز را

که درباره نماز نوشته شده است ، از حفظ دارم .

حضرت فرمود: برای تو ضرر ندارد، برخیز و نمازی بخوان تا من ببینم

که چگونه می خوانی .

پس من در مقابل ايشان و رو به قبله ايستادم و نماز را آغاز كردم و ركوع‏ كردم و سجده كردم.

امام ‏عليه السلام فرمود: اي حمّاد! نيكو نماز نمي‏ گزاري. براي مرد چه زش ت‏است كه 60 يا 70 سال از عمر او سپري شود امّا نتواند يك نماز را با شرايط و حدود كامل آن بجا آورد؟

حمّاد مي‏گويد: در خودم احساس خواري نمودم. پس گفتم: فدايت‏ گردم، نماز را به من بياموز.

امام صادق ‏عليه السلام راست ورو به قبله ايستاد.

همه دستانش را به سوي ‏ران‏هايش رها كرد، انگشتانش را بهم چسبانده بود، قدمهايش را به هم  نزديك ساخت تا آنجا كه بين دو قدم ايشان، سه انگشت باز فاصله بود.همه انگشتان پاهايش را رو به قبله قرار داد. پاهاي خود را از قبله منحرف  ‏نمی ساخت.

با خشوع و تذلّل و زاري نماز را آغاز كرد. »اَللَّهُ اَكْبَر« گفت ‏وسپس سوره حمد و قل هو اللَّه احد را با ترتيل قرائت كرد، و بعد براي ‏لحظه ‏اي، به اندازه‏اي كه تنفّس كند، در حال ايستاده درنگ كرد و سپس درحاليكه هنوز ايستاده بود، »اَللَّهُ اَكْبَر« گفت.

سپس به ركوع رفت و هر دو كفّ دستش را به صورت باز و گشوده، برروي زانوانش قرار داد، و زانوها را به سمت عقب، برگرداند، به گونه ‏اي كه‏ پشتش، راست و هموار شد چنانكه اگر قطره‏اي آب يا روغن، بر پشت ‏آن ‏حضرت ريخته مي ‏شد، بخاطر هموار بودن پشتش، ثابت بر سرجاي‏ خود باقي مي‏ ماند. حضرت در حال ركوع، گردنش را كشيد و چشمانش رافروبست و سپس سه بار و به ترتيل سُبْحانَ رَبِّي الْعَظيمِ وَبِحَمْدِهِ گفت. بعدراست ايستاد و چون به خوبي قرار يافت، سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ گفت و سپس ‏در حاليكه ايستاده بود، تكبير گفت و دستانش را تا موازي صورتش بالاآورد.

سپس به سجده رفت و كف هاي دست خود را با انگشتان بهم چسبيده،بين هر دو زانو و برابر صورت به زمين گذاشت و سه بار سُبْحانَ رَبِّيَ الْاَعْلی وَبِحَمْدِهِ گفت و هيچ عضوي از بدنش را روي عضو ديگر ننهاد و بر هشت ‏استخوان بدن سجده كرد: پيشاني، دو كف دست، دو زانو و سر دوانگشت ‏بزرگ پا. اين هفت مورد واجب است و بيني را از روي استحباب بر خاك‏ گذاشت، كه (اِرغام) ناميده مي‏شود.

سپس سر از سجده برداشت و چون بطور كامل نشست، »اَللَّهُ اَكْبَر«گفت و بعد بر روي ران چپ نشست و روي پاي راست را بر كف پاي چپ‏ گذاشت و »اَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَاَتُوبُ اِلَيْهِ« گفت. سپس در حاليكه نشسته بود،تكبير گفت و به سجده دوّم رفت و همان ذكري را گفت كه در سجده اوّل‏ گفته بود و در ركوع و سجود، هيچ چيزي از بدنش را بر چيزي تكيه نداده‏ بود، و در حال سجده آرنج ‏ها را به زمين نچسبانده بود (و بازوها و آرنجا رااز زمين و پهلو جدا نگاه داشته بود و مانند پرنده‏ اي بال‏دار مي نمود.)

دو ركعت را به همين ترتيب بجا آورد و در حاليكه انگشتان دستش بهم‏ چسبيده بود به تشهّد نشست، و چون از تشهّد فراغت يافت، سلام دادوبعد فرمود: اي حمّاد! چنين نماز بگزار، در هنگام نماز به جاي ديگرالتفات نكن و با دست و انگشتانت بازي نكن و آب دهن به طرف راست پاچپ يا جلو نينداز. »